Editorial: Mag het een pontje meer zijn? 

Welkom bij dit voorwoord. We vieren met dit prachtige tijdschrift dat je nu in je handen houdt dat de SLAA 35 jaar bestaat. We zijn gaan tellen: als de SLAA 35 jaar bestaat en gemiddeld zo’n 30 programma’s per jaar heeft gemaakt waarvoor gemiddeld zo’n vier auteurs werden uitgenodigd betekent dat dat we meer dan vierduizend auteurs op het podium hebben gehad, uit binnen- en buitenland. Een onvoorstelbaar aantal. 

Om alles weer tot menselijke proporties terug te brengen leek het ons een mooi idee om 35 auteurs* te vragen naar de publieke kant van hun schrijvend bestaan. Om precies te zijn vroegen we ze naar hun meest memorabele optreden, al dan niet beleefd op het SLAA-podium. Deze vraag leverde zeer eclectische ervaringen op, die zich bewegen tussen de polen ‘prachtig’ en ‘ontroerend’ en ‘dramatisch’ en ‘mensonterend’. Voor ons als organiserende partij gaven deze verhalen een verhelderend inzicht in wat een auteur allemaal doormaakt als hem of haar vriendelijk gevraagd wordt om een bijdrage te leveren aan programma’s met titels als Blue Monday/Magere woorden/De Oppelepop Revue/Aftandse ruimte/Van Dolle Mina tot Twitterfeminist. (‘Ik neem graag deel, jullie vertellen me nog wel waar het over gaat hè?’) 

Óns perspectief is er altijd een vanuit de coulissen geweest, vergaderend aan tafel, mailend vanachter de laptop, nerveus heen- en weer dribbelend voor aanvang van het evenement zelf, hemelhoog juichend als er in een volle zaal een prachtig programma ontstaat, medium/large juichend als er in een halflege zaal iets magisch ontstaat (the bigger the miracle, the smaller the audience), stervend van verdriet als er in een bijna lege zaal een verlepte sfeer ontstaat waardoor niemand meer boven zichzelf uit kan stijgen. De verantwoordelijkheid die je voelt voor je gasten, de buikpijn als dingen niet goed gaan, het gerotzooi met consumptiebonnen, de verzuchting tijdens een regenachtige avond met weinig publiek: ‘We wachten nog één pontje af…’  

En daartegenover: het ongelooflijke voorrecht zoveel leuke, slimme, inspirerende, grappige, creatieve mensen te ontmoeten, die bereid zijn iets van hun geweldigheid op ons podium te tonen, die enthousiast ja zeggen als je vraagt of ze op of in een oververhitte trein/bevroren Canta/eilandfestival/kebabtent/volkskroeg/viswinkel voor je willen optreden. Die ervoor zorgen dat zelfs wij, literair doorgemarineerd en compleet beroepsgedeformeerd, weer verrast (en verrijkt) naar de toog lopen. 

Dit boekje is een kleine ode aan de mensen die al 35 jaar bereid zijn achter hun bureau vandaan te kruipen om hun zwaarbevochten rust en afzondering tijdelijk op te geven voor een kwetsbaar optreden in de openbare ruimte. Zonder hen geen mooie verhalen, zonder hen geen literaire verbeeldingskracht, en ook: zonder hen geen SLAA. 

Dank lieve schrijvers voor alles wat jullie voor ons en het publiek hebben gedaan. En ook onze grote dank aan de mensen die met ons hebben willen ijsberen, meedenken, samenwerken. Dank aan iedereen die ervoor gezorgd heeft dat we de 35 in bloeiende gezondheid gehaald hebben! 

Kusjes, groetjes, 

Daphne de Heer
Esther Kuijper
Sanne Pieters
Maya Shamir 

* Disclaimer: We hebben ons uiterste best gedaan om geheel in jubileum-stijl 35 schrijvers te vragen voor deze uitgave, het zijn er evengoed 37 geworden.