SLAA

SLAA

Stadsgedicht: Schaduw, biechtstoel, voile

K. Schippers

Stadsgedicht: Schaduw, biechtstoel, voile

K. Schippers

Nieuw in Stadsgedicht

Stadsgedicht

Schaduw, biechtstoel, voile

Is Francesca Woodman nog steeds in het Foam, aan
de Keizersgracht, waar eens een vloer was bedekt
met glasscherven?

Een nagel springt op het kleed met de kleur van
nagels. Ik kan hem niet meer vinden. Hoe lang zal
je iemand missen voor je

hem vergeet. Francesca schuilt op haar foto’s in
een flard behang, achter een schouw of in haar
silhouet. Moet er vlug heen

voor ze wordt weggehaald, het duurt nog maar kort.
Ze maakte er een eind aan, 22, zou nu bijna 58
zijn. Ze ontbrak al toen ze er

nog was, kapot en elegant, dat je liever niet gezien
wilt worden en er toch bent. Schaduw op een plein,
gestalte in de mist,

biechtstoel, voile, film van Georges Perec zonder
gezichten, als z’n roman zonder e. Een dag, een minuut
voor de sluiting in het Foam,

pinda tussen de pepermuntjes, ambassadeur, afgezante
van alles wat anders is, verdwijnt onder Francesca’s
ogen de hele Keizersgracht.

‘Schaduw, biechtstoel, voile’ is het tweede stadsgedicht van K. Schippers, dat vrijdag 4 maart in Het Parool stond. Foto uit de tentoonstelling On Being an Angel van Francesca Woodman in Foam. 

Nieuw in Stadsgedicht

Stadsgedicht