Isabel Harlaar studeerde Engelse Taal & Cultuur en Media & Cultuur en werkt als redacteur bij uitgeverij Das Mag. Hieronder biecht Isabel op haar favoriete boek voornamelijk te hebben gekozen op basis van het omslag. Never judge a book by its cover – behalve als het omslag pistachekleurig is. 🍨

Tien seconden stilte
(Isabel Harlaar)

Ik koos voor pistache. In de boekhandel lag een rijtje door Penguin heruitgegeven literaire klassiekers, met kaften in kleuren als die van Italiaans schepijs. Het exemplaar waar mijn oog op viel was Territory of Light van Yuko Tsushima. Ik kende de Japanse schrijver niet, maar ik zocht een dun zomerboek en ik was gelijk verkocht door de zonnige foto op het omslag. Ik had toen nog geen idee dat het een van de beste boeken zou worden die ik dit jaar zou lezen.

De novelle gaat over een jonge vrouw in Tokio met een dochtertje van twee. Ze moet haar leven opnieuw opbouwen nadat haar man bij haar is weggegaan. Na een zoektocht vol tegenslagen vindt ze een appartement op de bovenste verdieping van een oud kantoorgebouw. Als enige bewoner moet ze het gebouw elke avond afsluiten, maar dat neemt ze voor lief, want verder lijkt alles perfect: de huur is laag, de kamers zijn ruim, en nog belangrijker, van alle kanten valt een fantastisch licht de woning binnen: ‘The red floor blazed in the setting sun. The long-closed, empty rooms pulsed with light.’

Het eerste hoofdstuk staat bol van prachtige beschrijvingen van haar nieuwe woonsituatie:

‘The building where I’d set up house with my daughter was on a three-way intersection – four-way counting the lane to the south. Nevertheless, several times a day, a certain conjunction of red lights and traffic flow would produce about ten seconds’ silence. I always noticed it a split second before the signals changed and the waiting cars all revved impatiently at once.’

Met dit soort details – tien seconden stilte in een drukke stad, tien seconden stilte in het chaotische leven van een jonge alleenstaande moeder – kroop het boek direct onder mijn huid.

Territory of Light werd oorspronkelijk in twaalf delen gepubliceerd in het literaire maandblad Gunzo, in 1978 en 1979. Elk hoofdstuk beschrijft een maand, waardoor je met de seizoenen meeleest en er in elk deel letterlijk nieuw licht op de situatie valt. Tegelijkertijd verandert ook het oriëntatiepunt van de hoofdpersoon. Het is niet langer haar man, van wie ze voor bijna alles afhankelijk was – maar nu haar dochter, werk en eigen wensen.

De situatie in het appartement verzuurt snel: door een mysterieuze lekkage krijgt de hoofdpersoon het aan de stok met de mensen van het kantoortje een verdieping lager, haar man blijft onaangekondigd langskomen om hun dochtertje te claimen en ook de relatie met het kind is gespannen. Dit illustreert Tsushima met genadeloze zinnen als: ‘Her face resembled her father’s. I would avoid looking at it, but grip her hand tighter.’

Op momenten voelt het boek als een door Lars Von Trier geregisseerde nachtmerrie: er gebeuren een aantal bizarre ongelukken en ’s nachts heeft de hoofdpersoon omineuze dromen vol sterfgevallen. Kennissen van haar man bellen haar herhaaldelijk om te vertellen dat ze misschien maar weer beter naar haar man terug kan gaan. Want ja, zo’n vrouw alleen…

Wie Territory of Light leest fluctueert voortdurend tussen hoop en frustratie. Een onvergetelijk beklemmend boek in een bedrieglijk zomers jasje.

Auteur: Yuko Tsushima
Titel: Territory of Light
Oorspronkelijk uitgegeven: 1978-1979
Deze editie: 2017
Vertaling: Geraldine Harcourt
Nederlandse vertaling: Domein van het licht, 1990, Meulenhoff
Tekst&beeld: Isabel Harlaar&SLAA ©

De Leeslijst is een concept van SLAA. Iedere zomer vraagt SLAA schrijvers en artiesten naar hun favoriete boekentip. Op zoek naar leesinspiratie? Lees vanaf nu iedere week een boekentip op SLAA.nl.