Ik had een afspraak. Goed, misschien had ik twee afspraken. Misschien zelfs wel vijf, ik bedoel: ik ben 22 en ik kan me de laatste keer dat ik meer dan een uur alleen was niet herinneren (als je 22 bent ben je niet alleen, dan mis je te veel). Rond 17:00 kreeg ik van een collega Hier wonen ook mensen van Rob van Essen mee in mijn rugzak. In de tram dacht ik: even een verhaaltje lezen. Een uur later stapte ik uit bij halte Osdorp Dijksgraafplein hoewel ik er bij Oud-West al uit had gemoeten en zegde al mijn afspraken af. ‘Sorry jongens, doe het maar zonder mij. Ik ben aan het lezen.’

Rob van Essen: afgelopen zaterdag won hij de allereerste J.M.A. Biesheuvelprijs. Een veel te bescheiden man met een donkere bril, omlaaghangende mondhoeken – zelfs als hij lacht – en bovenal: een briljante verhalenschrijver.

Het lastige van een korteverhalenbundel vind ik vaak dat het ene verhaal me veel meer aanspreekt dan het andere verhaal. Dat ik gehecht raak aan een personage en het plots al over is en ik me moet verdiepen in een ander personage. Een goede verhalenbundel doseert precies de juiste hoeveelheid sympathie voor een personage dat je beter wilt leren kennen terwijl het tegelijkertijd het verhaal op het juiste moment afsluit. En natuurlijk – natuurlijk – moeten alle verhalen iets met de lezer doen.

En dat doen de verhalen in Hier wonen ook mensen. Van Essen schrijft over vaders die op scheidsrechters lijken in het titelverhaal (‘Jullie zijn in de rouw, jullie wereld is nog nooit zo klein geweest. Wij gaan hem groter maken.’), over stiltes waarin je de wasmachine van de buren kunt horen (‘Jeffrey en Rita waren een anekdote in wording. Dat was me die avond duidelijk geworden toen ik tijdens het kerstdiner iets over ze had verteld. Ik had meteen ieders aandacht en onderweg naar huis bedacht ik dat me nog jarenlang zou worden gevraagd hoe het ook alweer zat met die mensen die alles lieten bezorgen.’).

Rob van Essen is een vakman. Ieder verhaal in Hier wonen ook mensen wordt vanuit het perspectief verteld van waaruit het verhaal ook echt het beste kan worden verteld. Ze zijn bijna altijd in de ik-vorm geschreven, maar vaak genoeg kiest hij voor een verrassende buitenstaander die vanaf een net niet meer veilig afstandje beschouwt.

Rob van Essen schrijft over alledaagse dingen en kiest absurdistische wendingen waardoor het typisch Rob van Essen wordt. Hij bewijst een oog voor detail te hebben waardoor je je als lezer, naarmate de bundel vordert, in een steeds wonderlijkere wereld bevindt. Een scheur in de weg, het spinnenweb tussen twee fietsen, de beschrijving van anale seks als toeristen in een kathedraal. Hier wonen ook mensen is met zo veel souplesse en vakmanschap geschreven dat de schrijver uit het verhaal verdwijnt en de personages en de lezer de enigen zijn die overblijven.

Wat een prachtige verhalenbundel, mijn nieuwe lievelings, en een terechte eerste winnaar van de J.M.A. Biesheuvelprijs. Hier blijf ik voor thuis. Ga dit lezen. Nu!

Door: Sanne Pieters

Rob van Essen
Hier wonen ook mensen
Uitgeverij Atlas-Contact
€ 21,99
224 pagina’s