Een bevriende lezeres om wie ik veel geef moest me dit boek letterlijk een paar keer in mijn gezicht duwen voordat ik het wilde lezen. Niet wéér een verhaal over een bedeesde dorpeling die voor zijn/haar communicatiestudie naar Amsterdam verhuist en telkens terugkeert naar het veilige dorp omdat de stad zo boos is, dacht ik met al mijn vooroordelen. Maar, en u voelt dit aankomen: ik zat ernaast.

Iedereen kan schilderen speelt zich af in het gezin Kostons. Dochters Iris en Mia wonen sinds kort op kamers en komen alleen thuis als het sociaal van ze verwacht wordt. Hoewel Iris de verteller van het verhaal is, draait het verhaal om vader Kostons, Hans. Vanaf de introductie met Hans weet je als lezer dat er iets bijzonders aan hem is, en hoewel zijn eigenaardigheden in het begin vooral charmant lijken, kom je er snel achter dat Hans Kostons kampt met een boel psychische aandoeningen. Zoals de achterflap al zegt: “Hans Kostons, eigenaar van een succesvol Zuid-Limburgs bedrijf in zelfsluitende ladesystemen, lijdt aan depressies, psychoses, koopziekte, hypochondrie, vernielzucht en suïcidale neigingen. De overige gezinsleden lijden aan Hans.”

Curvers weet Hans langzaam te ontrafelen, waardoor je als lezer meemaakt wat Iris, Mia en moeder Elsbeth al jaren moeten doorstaan. Het leven onder het terreur van Hans is zwaar, maar Curvers beschrijft hem met zoveel tederheid dat het onmogelijk is hem echt als kwade antagonist te zien. Iedereen kan schilderen is een humoristisch boek met een tenenkrommend realisme en schurende situaties.

Door: Sanne Pieters

Emma Curvers
Iedereen kan schilderen
Uitgeverij Atlas Contact
€19,99
207 pagina’s