Met het online project SLAAx vissen we in de vijvers vol talent van uiteenlopende literaire platformen. We werken met ze samen om jonge schrijvers uit hun stal een verhaal, gedicht of essay te laten schrijven met het losvaste thema ‘de stad’. In aflevering 13: SLAAxOpRuwePlanken, met een reeks gedichten door Madelief Lammers.

I. zo lang er vogels zijn

salie, lavendel, citroengeranium in het raam
muizentrapjes, kubussen van vouwblaadjes
het blauwe laatje en alle zorgen die daar hebben liggen rijpen

er huist een hardheid en een zachtheid in een mens die ik geen van beide vatten kan; ervoor kiezen om te wonen tussen muren waaraan we alsmaar onze hoofden stoten

ik heb geen antwoord klaar
wel een toon in mijn stem, een frons of een lach, een automatische mimiek, alles
gelijktijdig, alles onnavolgbaar
honderd kastanjes over de tegels
blijven bewegen
blijven stilstaan bij wat is
blijven
weggaan
de straat uit links, rechtdoor binnendoor, nog eens links, alles mee:
salie, lavendel, kastanjes voor je kan niet weten, niet te vergeten het blauw van ons stoten,
inmiddels zacht geworden zorgen, alles in onze handen en van zichzelf

zo lang er vogels zijn zullen ze zingen

konden we maar bidden, zegt mijn moeder en ik geef haar gelijk in bijna alles gelijk-
tijdig, alles onnavolgbaar,
zoals verdriet en dankbaarheid als twee kanten van hetzelfde zoals dit huis als een kubus om onze zachtheid
gevouwen uit een vlak dat eerst gewoon een weiland was, of een kastanjeboom met vogels
zingend van muizen en salie

II. in deze straat

in deze straat wonen zes dezelfde vensterbanken
met ieder vier dezelfde vazen
twee voor het geval ze ooit gaan scheiden, twee voor de kinderen
met in elke vaas dezelfde plant
bijna, althans; niet alle planten gehoorzamen hun baasjes zo gewillig als de hond die in de
achtertuin zich stilhoudt tegen de buurhond, die in de achtertuin zich stilhoudt tegen de buurhond,
die in de achtertuin zijn baasje aan de voeten ligt, de kaas van het brood eet, kwijlt op het leven
dat hem gegeven is

de kaas die het kind van hiernaast niet lust
de kaas waarmee het kind van hiernaast de muizen lokt via de brievenbus, het kind van hiernaast
dat trapjes vouwt en met vingerverf de deuren kleurt
en de ouders vinden dat zomaar goed

III. de platte mens

vandaag heb ik een stapel brieven uitgezocht
de kreukels uit de tweedimensionale versie van mijn vrienden en
de kleverige herinnering mijn vingers in gewreven
een berg papier als krap omhulsel van een mens op een moment

ik heb niemand weggegooid en alles opgeborgen, de platte mens weer in de la gestopt
daarna heb ik een kaart getrokken die me vertelde wat ik al wist
ik heb een vriend getroffen in de nieuwe supermarkt
hij zei het tegenovergestelde, ook dat wist ik al

we leren snel, wennen langzaam
ik zie nog steeds de oude winkel voor me
een vorig handschrift, een vorig leven
alles bestaat hier tegelijk en tegenstrijdig en alleen daarom is het echt

vermoed ik, vlak voor ik in slaap val, en ik kan het maar nét denken
een mens als krap omhulsel van een werkelijkheid

Foto: Lyz van der Zande

Madelief Lammers (1998) is kunstenaar in taal, klank en ruimte. Haar teksten zijn bedoeld om te horen – hardop of in je hoofd – en vanuit dat uitgangspunt zijn ze ook regelmatig deel van performances en voorstellingen. Liefst met meer vragen dan antwoorden, en vooral een uitnodiging tot zachte aandacht.

Op Ruwe Planken is hét blad voor de beginnende dichter en schrijver. Van kort verhaal, gedicht en column tot toneelstuk-akte en essay: het is allemaal welkom. We lezen alles wat er binnenkomt. Het enige criterium is dat je nog niet gepubliceerd bent bij een landelijk bekende uitgever en dat je ingezonden teksten niet al ergens anders geplaatst zijn. We bespreken onze favoriete kopij, maken een selectie en brengen tweemaal per jaar een nummer uit. We drukken de tijdschriften met de hand, sinds jaar en dag, bij (riso)drukkerij Extrapool in Nijmegen.