Mijn verloofde legde Reis naar het einde van de nacht zuchtend weg en vroeg, of riep, eigenlijk: ‘Maar wat dan?’

Ik vroeg of ik een boek voor haar uit de kast moest pakken.

‘Als je dat wil doen, graag,’ zei ze.

Dus ik stapte weer uit bed, knipte het licht bij de boekenkast aan en bekeek de ruggen. Ik pakte er een Philip Roth uit, zette ‘m weer terug, Franzen misschien, maar The Corrections begint met een hoop gerontisch gezeur, en toen zag ik tussen mijn rijtje favorieten The Interestings van Meg Wolitzer staan. Ik schaam me een beetje voor The Interestings, omdat ik niet weet of het een Goed Boek is. Ik schoot nog meer in de twijfel toen ik de vertaling opzocht en een foeilelijke uitgave van Xander zag met een belachelijke stockfoto, alsof het om een tutholaroman gaat. Dan kan het misschien geen Goed Boek zijn. Ik twijfelde nog even en dacht toen: maar het is wel een lekker boek. In The Interestings is de lezer getuige van het ontstaan van een hechte vriendengroep, en die vriendengroep volg je dan door de jaren heen, zoals dat heet. Iedereen uit die groep gaat een andere kant op; sommige mensen worden succesvol, andere mensen blijven straatarm, anderen gaan weer aan de drugs. Toegegeven: dat klinkt niet als een Goed Boek, maar nogmaals: het is een Lekker Boek. Net zoals Harry Potter lekker leest, lekker woont zoals je in boeken kan wonen, niet omdat het om een tovenaar gaat, maar omdat het om vriendschappen gaat en het een tijdje lang voelt alsof het ook over jouw vrienden gaat. Mijn verloofde pakte het boek aan, en ik stapte weer in bed. Toen ik tien minuten later naast me keek, lag ze te slapen.  Ik weet niet of ik nog vaker boekentips zou moeten geven.