Stadsgedicht: Een stad besturen
Marjolijn van Heemstra
Nieuw in
- De Poëziepodcast: Daan Doesborgh – 100e aflevering
- ‘Een ander Amsterdam’
- Stadsgedicht: Er is wat kapot
- Lijfkreet! Lees- en kijktips
- Mariken Heitman met een inleiding bij ‘Un Jour, Fille’
- De Poëziepodcast: Anna Enquist
- Maak kennis met onze twee nieuwe bestuursleden!
- Stadsgedicht: De vrouwen van Amsterdam
- Mariana Enriquez met een ode aan het korte verhaal
- Stadsgedicht: Vijf jaar later
Een stad besturen
Een stad is een knoop die je niet mag ontwarren.
Knot van vingers, vleugels, wortels. Elke ochtend
slaan ze uit voor warmte en water en pinapparaten,
maar de werkelijke voeding is hoe alles elkaar aanraakt.
De verstrikking van levens bepaalt de spankracht
van een stad.
Het is een kwestie van zo min mogelijk rechttrekken.
Meer kronkels is meer kans op onverwacht contact.
In deze duizendknoop aan halfbrak water leeft de pijn
in losse eindjes, in wie ongekringeld in de wind staat
nooit eens plooit of vastdraait met een ander in die
grote, troostende krul.
Het vraagt lenigheid van leven. Een symmetrische chaos
die de wijken zo vouwt dat wij elkaar raken.
Zoals een wormgat wordt uitgelegd: twee stippen,
op twee uiteindes van hetzelfde blad, op afstand
totdat je het papier dubbelklapt en wat veraf was
dicht op elkaar ligt.
Dit gedicht stond 28-6-2022 in Het Parool.
Foto: Bianca Sistermans
Nieuw in
- De Poëziepodcast: Daan Doesborgh – 100e aflevering
- ‘Een ander Amsterdam’
- Stadsgedicht: Er is wat kapot
- Lijfkreet! Lees- en kijktips
- Mariken Heitman met een inleiding bij ‘Un Jour, Fille’
- De Poëziepodcast: Anna Enquist
- Maak kennis met onze twee nieuwe bestuursleden!
- Stadsgedicht: De vrouwen van Amsterdam
- Mariana Enriquez met een ode aan het korte verhaal
- Stadsgedicht: Vijf jaar later