Madeleijn van den Nieuwenhuizen is onderzoeker en beheerder van het mediakritische Instagramaccount @Zeikschrift. Ze studeerde politieke geschiedenis en constitutioneel recht aan Columbia University met een Fulbrightbeurs, en begint dit najaar als PhD-kandidaat aan the City University of New York. Ze schreef opiniestukken voor het NRC en Parool en schrijft columns voor VOGUE over feminisme en ongelijkheid.

Digitaal flirten alsof het 1995 is
(Madeleijn van den Nieuwenhuizen)

“Heeyzz” zei ik tegen mijn MSN-vriendje. “Hoe izzie?”

Ik kende hem van Neopets, een online spel waarin je elkaar digi-parafernalia verkoopt voor digi-dukaten, en een beetje tegen elkaar aanlult op het chatforum. Hij had gevraagd of ik MSN had. Ik gaf hem mijn mailadres met uitgeschreven “apenstaartje” omdat ze bij een @-teken je bericht blokkeerden. Geen contactgegevens uitwisselen, was de leidraad van het kinderspel. Yeah right, contact, daar gáát het toch om, dacht 13-jarige ik met een 10 kilo wegende laptop op haar schoot in Oldenzaal. Kauwend op een witte boterham met Nutella hield ik elke middag de rechter benedenhoek van mijn scherm in de gaten. Steffen [vleermuisemoji] is ONLINE. En daar begon de chatsessie. “Goed hoorz, hoe ist met j0u?”

Ik werd verliefd op zijn verhalen over hoe hij school haatte, z’n obsessie met DragonballZ en funfacts over hoe je met HTML websites kon bouwen. Of misschien dacht ik dat alleen maar.

Misschien was ik vooral verliefd op de vragen die hij mij stelde. De vrijheid die ik voelde om, somehow, een zuiverdere versie van mezelf te zijn, niet voorgevormd door de verwachtingen van vriendinnetjes die me nog kenden van die keer dat ik kotste op het schoolplein tijdens het hinkelen. Ik kon voor mijn MSN-vriendje zijn wie ik wilde zijn.

Bovendien had ik de onbedwingbare neiging al zijn grapjes, grappig of niet, te beantwoorden met hahahah. En dat was toch wat liefde was?

In het boek De Idioot (2017) van Turks-Amerikaanse schrijfster Elif Batuman herbeleefde ik de opwinding van het schrijven met een vreemde. Het openbaren van jezelf, of iets doen wat daar op lijkt. Het is het jaar 1995 en de eerstejaarsstudente Selin Karadağ schrijft zich in voor linguïstiek, taalfilosofie en Russisch. Ze krijgt de opdracht om met een klasgenoot middels e-mailcorrespondentie een Russisch verhaal te schrijven. De uitverkorene is Ivan, een iets oudere Hongaarse wiskundestudent. In aap-noot-mies Russisch klungelen ze wat aan met een verhaallijn, al gauw in het Engels verder schrijvend over zaken die niets met Russische literatuur te maken hebben. Met toegeknepen ogen probeert Selin zijn e-mails te duiden, zoals ik me afvroeg bij Steffen: betekent die nieuwe roos-emoticon in zijn MSN-naam dat ie me virtueel bloemen stuurt?

Is dit wat de Hitkrant noemt ‘geflirt’?

BEN IK DE LIEFDESROOS IN ZIJN LEVEN?

De nieuwsgierigheid naar deze mysterieuze Ivan, de honger om zelf gekend te worden en de meanderende bespiegelingen op taal en liefde en de weg naar volwassenheid maken Selin tot iemand met wie je zin hebt om door het park te wandelen. Hardop mee na te denken. Als Turks-Amerikaanse (een identiteit die ze deelt met de schrijfster) spreekt ze meerdere talen en is ze het roerend oneens met haar linguïstiekdocent. Die beweert namelijk dat de taal waarin je denkt geen effect heeft op je beleving van de wereld. Soortgelijk vraagt ze zich of haar online correspondentie met Ivan betekent dat hun band puurder is, of juist geen verband houdt met de werkelijkheid.

Ik ben Steffens mailadres en achternaam vergeten, maar Steffen, als je dit leest: slide eens in mijn DMs. Ben benieuwd of die roos nou eigenlijk voor mij was. En – nu we toch bezig zijn – als je me je adres geeft, stuur ik je dit mooie boek op.

Auteur: Elif Batuman
Titel: The Idiot
Deze editie: 2018
Uitgever: Penguin US
Tekst&beeld: Madeleijn van den Nieuwenhuizen&SLAA ©

De Leeslijst is een concept van SLAA. Iedere zomer vraagt SLAA schrijvers en artiesten naar hun favoriete boekentip. Op zoek naar leesinspiratie? Lees vanaf nu iedere week een boekentip op SLAA.nl.