SLAA

SLAA

Stadsgedicht: De verbonden stad

Stadsgedicht: De verbonden stad

De verbonden stad

Ik ga de metro pakken, elke week ergens anders aankomen.
Zal over ze schrijven, de metrostations,
over de mensen die daaromheen wonen, over wat ze hebben meegemaakt.

Ik zal altijd onderweg zijn, altijd op de juiste plek.
Elke halte zijn verhaal.
Elke bestemming een andere betekenis.

Ik vraag me af of ze weten dat ze onderdeel zijn.
Dat ze niet het centrum zijn, maar wel het middelpunt,
dat ze op die manier de stad verbinden.

Gaat het leven niet altijd om: instappen, uitstappen of overstappen?
Zijn we niet allemaal op zoek naar onze lijnen,
zodat we richting kunnen geven aan onze eindbestemming?

Dient de reis als ontmoetingsplek voor Amsterdammers
die je kent van lang geleden of is hij jouw weg naar geluk,
jouw weg naar succes?

Ik ga de metro pakken, elke week ergens anders aankomen.
Zal over ze schrijven, de metrostations,
over de verborgen plekken die de buurt maken, over waar we vandaan komen.

Ik hoop dat je me zal helpen om mijn weg te vinden,
voel me een beetje verdwaald in de stad.
Geen idee waar ik moet instappen.

Ik zal vragen of we verbonden zijn, aan de metromensen.
I amsterdam of wij Amsterdam.
Wat zeg jij?

Ik zal soms even onder de grond,
op zoek gaan naar karakter,
maar het zal nooit eenzaam zijn.

Ik zal van Postjesweg naar de Pijp,
Van de Pijp naar Wibautstraat
plus alle tinten die daartussen leven.

Er zal geen einde komen aan mijn reis.
Elke halte zijn eigen verhaal,
toch altijd verbonden.