Klik hier voor de voordracht van Manik Sarkar

lees een gedicht voor mij
vertel me dat we uitgereisd zijn
en bij onszelf zijn beland

ik,
bij de bergen van jouw schouders
jij,
bij de mist in mijn ogen
ik, bij het nest van een vogel
op je sleutelbeen
jij, bij een stilstaande zee
in mijn keel

lees een gedicht voor mij

vertel me dat we elkaars talen hebben geleerd
dat de woorden geen boten zijn,
verdwaald in het donkere water
in de handen van de wind
maar zacht zand
in de diepte van de zee
aan onze tenen geplakt

lees een gedicht voor mij

laat me geloven
dat onze gedeelde taal geen kreet is
maar de taal van blikken en stiltes
een gedeeld hart
voor een gedeelde pijn

laat me zien
dat de zinnen niet zinken
maar dansen, opstaan

lees een gedicht voor mij

vertel me dat ik in jouw armen
deze wereld vergeet
waarin het omarmen een datum heeft,
een visum
waarin het aanraken een excuus heeft,
een afstand

lees een gedicht
waarin het einde van elk vertrek
het verlangen is naar verblijven
waarin de seizoenen hun beurt kennen
en wachten een werkwoord is, een actie

vertel me verhalen

vol engelen en demonen,
vliegende paarden, sprekende katten,
vol eenzame helden
dieren, wijzer dan de koning
gaten, helderder dan de hemel

vertel me verhalen waarin elke glimlach magie is
en de liefde onsterfelijk

vertel me dat de waarheid
niet meer dan een droom is,
de droom van iemand
die moe is van het lopen
en met gesloten ogen
tegen een boom leunt

lees me een gedicht
over de angst van de moerassen,
de moed van de golven,
de eenzaamheid van cipressen

over de takken,
bladeren,
wortels

lees een gedicht voor mij

waarin ik geen muren raak
met mijn benen
geen dak met mijn handen

waarin mijn vingers bruggen bouwen
en mijn pupillen ruimtevaren

lees een gedicht voor mij

een gedicht
waarin ik klop,
als mijn hart stopt
waarin ik loop,
langs de bakstenen tussen ons

word een gedicht

laat ons bestaan.