enkele notities over de voordracht  

in de voordracht regeert het nu   

wij spreken er de actuele taal die mag klinken 

wat wij er zeggen heeft een lichaam

het lichaam kan bestuurd worden  

én het lichaam is onberekenbaar 

het onverwachte wordt gezocht en gevreesd 

het lichaam is kwetsbaar 

de kwetsbaarheid wordt verlangd en gemeden 

waar deze ons treft begint de intimiteit 

het intieme schokt en ontroert ons 

wij duiken ervoor weg en wij buigen er naar toe 

als er zoiets bestaat als de taal van de intimiteit 

dan stel ik mij voor dat wij deze betreden via een verdieping hier beneden 

de ruimte aldaar is in meer of mindere mate geopend voor publiek 

er zijn onder andere bergmeren, enkel glas, koepeltentjes, half geopende deuren, kijkgaatjes en panorama’s die zich 360 om je heen uitvouwen 

soms schijnt er hel zonlicht of het is aardedonker 

of zachter strijklicht schuift langzaam over een hoge wand aan de zuidzijde van een kathedraal 

soms schemert het er rokerig zoals in een darkroom 

soms weerklinkt er gegil  

en gelach  

en datgene wat zich daartussen in het midden ophoudt 

het is niet zeker of de kille tocht die er optrekt die van doodsangst zelf is, of dat het eerder een wolk betreft die met de wind mee voor de zon is geschoven 

soms eet een familie samen aan een kleine kamertafel een broodmaaltijd 

soms staan er veldbedden opgesteld in diepe aula-achtige gebouwen 

soms repeteert een groep kinderen een balletoefening 

soms trekt een lange stoet mensen langs een weg 

een hoekige vrouw loopt een bar binnen en slaat een tengere vrouw hard op haar schouders 

een kind kijkt omhoog naar de top van een boom 

er is een stilte oud als Antarctica 

en eentje die vandaag begon 

in mogelijke voordrachten kan van deze veelvoudige ruimte verslag worden gedaan 

maar van nog veel meer ruimte kan geen verslag worden gedaan 

denk ik  

en ook dat het belangrijk is dit te vermelden  

hoewel misschien evident 

dan zie ik graag wat Hannah Arendt dacht over de openbaarheid hier meebewegen 

zij dacht: men dient zich in het licht van de openbaarheid te werpen 

men dient ‘das Wagnis der Öffentlichkeit’ te ondernemen 

niet om in de openbaarheid op zichzelf te reflecteren 

maar omdat menselijkheid niet in eenzaamheid tot stand wordt gebracht 

nu stel ik me bij de voordracht een verslaggever voor  

van de veelvoudige ruimte 

ze verschijnt achter een vriendelijke katheder in amsterdam noord voor een kleine groep mensen 

ze vouwt een papier open en haalt adem 

ze begint een zin