In zijn nieuwe roman Met stomheid geslagen neemt St Aubyn de wereld van de literatuur zelf op de hak. Het verhaal concentreert zich op de perikelen rond de uitreiking van een belangrijke literaire prijs. We volgen de politicus die het juryvoorzitterschap enkel op zich neemt omdat hij denkt dat het goed is voor zijn carrière; de verschillende schrijvers en redacteuren die het bed delen met dezelfde veelbelovende schrijfster die hen regelmatig inruilt voor andere mannen; de tv-presentatrice die zich door de genomineerde romans heen worstelt en ondertussen aan haar eigen thriller schrijft; de literatuurwetenschapster die zich probeert te verzoenen met haar anorectische dochter; de schrijvende Indiase maharadja die ervan overtuigd is dat zijn meesterwerk de prijs gaat winnen: St Aubyn beschrijft het hele circus genadeloos.

HET FRAGMENT:

Na een voorstelrondje en woorden van welkom, ging de vergadering verrassend venijnig van start toen Vanessa gelijk de aanval inzette met de bespottelijke bewering dat Het paleiskookboek helemaal geen roman was. Hoewel Malcolm er nog niet toe was gekomen het te lezen, wist hij dat de gerenommeerde, gevestigde uitgeverij Page and Turner nooit een boek zou insturen dat geen roman was, en bovendien was het onwaarschijnlijk dat Jo het verschil niet zou weten tussen een roman en een kookboek. Jo dwong in ieder geval respect af door zich van het juiste jargon te bedienen.
‘Het verbaast me dat je de literaire kwaliteiten niet op waarde weet te schatten,’ zei ze tegen Vanessa. ‘Je beweert een expert te zijn op het gebied van hedendaagse fictie, maar als je een ludiek, postmodern, multimediaal meesterwerk onder ogen krijgt, zeg je heel naïef dat het helemaal geen roman is.’
‘Het ís geen roman,’ zei Vanessa, ‘het is een kookboek. Het heet Het paleiskookboek omdat het een kookboek is.’ Ze bromde wat, in een kinderlijk soort woede.
‘Het vertelt het verhaal van een familie,’ zei Jo, die bewonderenswaardig kalm bleef terwijl ze onder vuur lag, ‘aan de hand van voedsel. Wat is er uiteindelijk universeler dan de taal van voedsel?’
‘Inuit, Catalaans, Gaelisch, welke taal je godbetert maar kunt bedenken,’ zei Vanessa. ‘Voedsel is namelijk geen taal, voedsel is iets wat je eet.’
‘Je hoeft niet zo’n toon aan te slaan,’ zei Penny. Ze had haar buik vol van Vanessa’s getier.
‘Kennelijk wel,’ zei Vanessa. ‘Kennelijk moet ik wel zo’n toon aanslaan, aangezien ik mensen tegenover me heb die niet voor rede vatbaar zijn en die geen flauw benul hebben hoe ze een boek moeten lezen.’
‘Ik vond de chicken curry met limoen en kardemom echt géweldig,’ zei Tobias, die met zijn languissante charme de strijdende Amazones wist te ontwapenen. Onder zijn jas, die hij in een raamkozijn had gelegd, bleek hij een vervaald paars T-shirt te dragen, met een rafelige spijkerbroek en een paar afgetrapte cowboylaarzen.
‘Precies, dat bedoel ik,’ zei Jo. ‘Waar het om gaat is dat het werkt op een “realistisch” niveau, terwijl het tegelijkertijd functioneert als het meest vermetele metafictionele werk van dit moment.’
Uit lichte irritatie over het feit dat Tobias zo’n kalmerende uitwerking op de vrouwen had, voelde Malcolm hem onwillekeurig iets te fel aan de tand over de titels die dan volgens hem op de shortlist moesten komen. Tobias leunde achterover, streek het haar van zijn voorhoofd en keek strak naar het plafond, waarna hij zonder enige inleiding – behalve dat hij met een ruk overeind schoot en een theatraal handgebaar maakte – begon te declameren.

Vertaling: Nicolette Hoekmeijer. Met stomheid geslagen verschijnt 9 mei 2014 bij Uitgeverij Prometheus.

Op 12 mei is Edward St Aubyn te gast in de Tolhuistuin. Klik hier voor meer informatie.