Onze stad verandert elke dag, voor iedere nieuwkomer
wordt ze weer opnieuw geschapen. Elk van ons heeft een eigen
lievelingsplek, favoriete wijk of wenkbrauwbar,

elk van ons heeft een eigen Amsterdam. En toch zijn er tal
van overlappingen

zoals dat je samen met je andere Mokumgenoten woont
in de coulissen van Grand Hotel Amsterdam,

zoals dat hier op de fiets stappen vaak toch een open sollicitatie
voor de spoedpoli is,

en dat voor alle bewoners van deze geweldige kabaalstad
oordopjes het effectiefste antidepressivum vormen, ja

we zijn door van alles verbonden, we voelen het in onze aderen.
De mensen die er voor ons waren, aan wie we soms onze hartslag
danken maar vooral de gebouwen en de hinkelklinkers op de Dam.

Soms, tegen de schemering, zie je aan de gracht nog schimmen
van al lang vergane vestingwerken, varen er ijle schepen over het IJ

en blijf je blij dat je hier bent, een plek waar de nachthemel
inmiddels door felle schijnwerpers lijkt te zijn opgegeten

maar waar je ook aan je voeten nog steeds hele sterrenstelsels
aan kauwgom vindt.

______________________________________

Ellen Deckwitz is de Stadsdichter van Amsterdam. Zij reageert in Het Parool op de actualiteit. De Stadsdichter wordt mede mogelijk gemaakt door de gemeente Amsterdam en SLAA (Stichting Literaire Activiteiten Amsterdam), met Het Parool als vaste mediapartner.

Foto: Bianca Sistermans