Stadsgedicht: kleine mensen
F. Starik
Nieuw in Stadsgedicht
- Stadsgedicht: Van de ene tot de andere stad
- Stadsgedicht: Bloei
- Stadsgedicht: Kleine boodschappen
- Stadsgedicht: Het kon
- Stadsgedicht: Voor als je vijftien bent
- Strijd der Stadsdichters – deBuren | Brussel
- Stadsgedicht: De straten zijn van jou
- Stadsgedicht: Ruim baan voor de onzichtbaren
- Stadsgedicht: Knuffel
- Stadsgedicht: Werk in uitvoering
Kleine mensen
Kleine mensen, zong Randy Newman
ergens halverwege zijn carrière, hebben
geen reden om te leven. Met hun kleine
handjes en hun miezerige voetjes, mensjes
die te kort geschapen zijn. Ik herinner me
de grote mensen die daar verontwaardigd
over deden, dat die man dat zong, want
kleine mensen hebben ook recht op leven
zeiden ze, stijf van lijf en leden. Niemand,
toen niet, nu niet, stond er ooit bij stil
dat klein zijn juist heel handig, zelfs
comfortabel kan wezen: kleine mensen
wonen in hogere huizen, rijden in grotere
auto’s, zijn zo klaar wanneer men bukken wil.
F. Starik
Nieuw in Stadsgedicht
- Stadsgedicht: Van de ene tot de andere stad
- Stadsgedicht: Bloei
- Stadsgedicht: Kleine boodschappen
- Stadsgedicht: Het kon
- Stadsgedicht: Voor als je vijftien bent
- Strijd der Stadsdichters – deBuren | Brussel
- Stadsgedicht: De straten zijn van jou
- Stadsgedicht: Ruim baan voor de onzichtbaren
- Stadsgedicht: Knuffel
- Stadsgedicht: Werk in uitvoering