SLAA

SLAA

Stadsgedicht: de tijd is op

Stadsgedicht: de tijd is op

De tijd is op

In memoriam Gerrit Komrij

De eerste keer Venetië: grandezza!

Je zag een gondelier, hij stonk van pracht,

de zon zonk als een wrak het water in

en schoonheid zegevierde in je hoofd.

Je leefde en het licht was als de dood.

Luguber de lagunen en luguber

de gondel die aan rotte palen trok.

En ’s avonds duizelde je stegen door,

je verloor je in dood en in azuur

en alles, alles was nu literatuur.

De stegen van een lege bibliotheek.

Het labyrint dat haast een vrijstaat leek.

Je dichtte als Venetië. Geen hand

schreef zo galant over het laatste uur.

De tijd is op. Vaar uit naar het azuur.