SLAA organiseert tijdens het Read My World festival het programma Roots! over de invloed van literatuur op iemands kunstenaarschap.

Drie schrijvers en makers, die niet vast te pinnen zijn op één bepaald land, geven in een column antwoord op vragen als: met welke literatuur kwam je als kind of jongvolwassene in aanraking? Wat stond er bij je ouders in de boekenkast? Wat werd er in de omgeving gelezen? Las je boeken die jouw roots duiden, of juist niet? Op welke manier hebben deze werken jouw geluid als maker gevormd? De sprekers creëren binnen hun discipline een interpretatie van het thema; ze dragen een column voor al dan niet aangevuld met beelden.

Aansluitend gaan de gasten met elkaar in gesprek: zijn er overeenkomsten? Herkennen zij zich in elkaars verhaal?

Met Hassnae Bouazza, Pelumi Adejumo en Anna Moï. Gesprek o.l.v Nancy Jouwe.

Hassnae Bouazza (geboren 1973 in Oujda, Marokko) is journalist, columnist, vertaler en programmamaker. Ze studeerde Engelse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Utrecht. Ze schrijft voor verschillende media, was programmamaker bij het Writers Unlimited Winternachten festival en regisseur en eindredacteur van de veelbesproken zesdelige documentaireserie Seks en de Zonde.

Foto: Dandelion Eghosa

Pelumi Adejumo schrijft, fotografeert en zingt. In haar teksten werkt ze met zang en klank, verzonnen talen en untranslations. Zo nu en dan werkt ze aan vertalingen en als dramaturg. Meest recent schreef Adejumo de performancetekst Soms ik voel mij zombie. Een reeks gedichten zonder metaforen, een monoloog zonder structuur, een manifest dat amper gelezen of verstaan kan worden, een verlangen naar de dood, verwarring, gestamel en gestotter van de jongeman Joy in een opengebroken vorm van de Nederlandse taal. Momenteel doet ze de master Art Praxis aan de DAI Roaming Academy.

Foto: Leon-Paul Schwab

Anna Moï, geboren in Vietnam tussen twee oorlogen (Frans en Amerikaans), verliet haar geboorteland in 1973 en woonde een aantal jaren in Frankrijk, waar ze politieke wetenschappen studeerde en in de mode-industrie werkzaam was. Toen ze in 1992 terugkeerde naar Vietnam kwam ze weer in contact met haar verloren jeugd, een jeugd die weergalmde van de verhalen die ze te vertellen had.

Haar schrijfcarrière begon toen ze werd uitgenodigd om verhalen bij te dragen aan een lokale Franse krant voor expats. Haar eerste roman, “Riz noir” (Gallimard 2004) verwierf Anna Moï bekendheid en ze werd in 2006 door de Franse regering geëerd met de titel “Ridder van kunst en letteren”. Haar vierde roman, “Le venin du papillon” (Gallimard 2017) werd bekroond met de literaire prijs Etonnants Voyageurs. Haar laatste boek, “Douze palais de mémoire” is dit jaar verschenen. Hoewel Anna Moï’s schrijven poëtisch van aard is, resoneert ook de geschiedenis en de politiek van de barbaarse gebeurtenissen in Vietnam stevig in haar werk.