Met: Saskia de Jong, H.H. ter Balkt, Hans Dagelet, Marjolijn Februari, Gummbah, Bart Meuleman, Sanne Peper en Johan Velter.

‘Voor wie de woorden gewassen wil hebben, voor wie de woorden uit de grond getrokken wil hebben als aardappels, voor wie de woorden uit de huid getrokken wil hebben als haren of daaronder vandaan als organen. Gedichten losgerukt uit de grootstad, uit straten en wijken, gestolen uit lichaam en melkweg, gedrukt uit het zwart van wat niet vergeten is, op het wit van wat nog gezegd moet.’

Met deze intrigerende regels wordt de lezer aangesproken op de achterflap van Zoekt vaas (2004), de debuutbundel van Saskia de Jong. En ze prijken wederom op de gifgroene, geplastificeerde omslag van haar laatste bundel Resistent (2006). Allerminst een vrijblijvend appèl maar wie de moed heeft om verder te lezen wordt niet teleurgesteld. Deze gedichten gedragen zich als echte poèmes fatales: eigenzinnig, verleidelijk en mysterieus. Grammatica en syntaxis worden elegant getrotseerd terwille van een soms brute maar altijd betoverende, fragmentarische werkelijkheid: ‘wat een illusie taal als verbindende factor / waar sta jij met jouw taal?’
Tijdens haar gedroomde poëziecafé omringt Saskia de Jong zich met een illuster gezelschap. Johan Velter, legendarisch uitgever van bibliofiele boeken, formuleert gedachten over humor in de poëzie. Cartoonist Gummbah draagt voor uit eigen werk, waarna acteur Hans Dagelet zich bij hoge uitzondering als solotrompetist laat horen. Saskia de Jong zelf presenteert gedichten uit haar nog te verschijnen poëziebundel voor kinderen (De deugende cirkel) in combinatie met foto’s van Sanne Peper. Dat veel poëzie zich als filosofie verkleedt is bekend, maar hoe zit het met het poëtisch gehalte van filosofie? Marjolijn Februari zal in een ‘live column’ een tipje van de sluier oplichten. Bart Meuleman en H.H. ter Balkt (dé grote held van Saskia de Jong) zakken speciaal voor deze gelegenheid af naar het noorden om gedichten te laten horen die ze zelf tot hun favorieten rekenen.