​In dit Poëziecafé krijgt K. Michel carte blanche om een poëzieprogramma naar eigen inzicht op de planken te zetten. Sinds zijn debuutbundel wordt Michel alom geprezen om zijn energieke, filosofische stijl. Dichten is volgens hem ‘een kruising tussen hardop denken en dromen’. Zijn werk werd door Kopland getypeerd als ‘weemoedige hilariteit’.
Voor het Poëziecafé vroeg K. Michel zich af op welke manieren je zoal een tekst kunt voorlezen. Deze vraag wil hij proefondervinderlijk onderzoeken. Daarbij roept hij de hulp in van collega-dichters Anne Vegter, Astrid Lampe en Geert Buelens, en van de jonge actrice Lizzy Timmers. Samen zorgen zij voor een meerstemmig schouwspel. Gedichten als duet, als vraag- en antwoord, op schreeuwende, hakkelende wijze uitgesproken, met behulp van een knijpkat… zolang het in taal kan is niets te gek. Ook is er een gesprek over bewegende tekstwerken van Heavy Industries.