Heeft de uitroep ‘Maar er zijn grenzen!’ nog iets te betekenen in een tijd waarin de wereld via internet bereikbaar is? Natuurlijk wordt een samenleving niet louter bepaald door steeds verder voortschrijdende technologie. Grenzen blijken overal aanwezig: in de vorm van (ongeschreven) codes, wetten en regels, normen en waarden. Blijkbaar zijn er grenzen nodig om als samenleving te kunnen functioneren. Is het voor kunstenaars, wetenschappers en schrijvers noodzakelijk om grenzen te overschrijden, of is dat inmiddels een achterhaald fenomeen?
Pieter Hilhorst verkent in zijn lezing de grenzen waar wij in politiek en maatschappelijk opzicht mee te maken hebben. Hilhorst onderzoekt in zijn columns in de Volkskrant met een scherpe en analytische pen tegen welke grenzen (uitgeprocedeerde) asielzoekers, kinderen op zwarte scholen en islamitische jongeren tegen aan lopen. Vijf dagen voor de moord op Pim Fortuyn ging zijn toneelstuk Hetze in première. Het stuk gaat over een aanslag op een populistische politicus en het daarop volgende steekspel om de schuldvraag. Hilhorst is ook een van de initiatiefnemers van het debat ‘Gemengd naar school’. Een kwart van de scholen in Amsterdam vormt geen afspiegeling van de wijk waarin ze staan. Ze zijn te wit of te zwart in vergelijking met de kinderschare op straat. Hilhorst e.a. kwamen met een plan om deze segregatie een halt toe te roepen.
Na zijn lezing over het verleggen van grenzen gaat Pieter Hilhorst in gesprek met Tomas Vanheste (redacteur Vrij Nederland).