Sonnet van Peter Swanborn

Poëzie

Zelfportret

Het voorhoofd is breed en hoog en
hoekig. Het suggereert intelligentie.
De huid is bleek, dof en na jaren
van peinzen in rimpels geplooid.

Op de neus een zware bril die ogen
moet verbergen. Ze zijn afwezig,
roodomrand en schuw als een dier
dat wegrent bij het eerste contact.

De mond is klein, gesloten, strak.
Soms gaat hij open, onverwacht,
een paar woorden, een poging tot

een gedicht. Op andere momenten
ontbreekt de moed. Zoals nu, bang
voor de spiegel, het oordeel, voor u.

Peter Swanborn, 2011, ongepubliceerd

Poëzie