Geachte aanwezigen,

Een toch wel bekend gedicht van K. Schippers gaat als volgt:

Bij Loosdrecht.
Als dit Ierland was, zou ik beter kijken.

Dat was het.

He, ik hoef u het gedicht niet uit te leggen…
en aangezien het niet hoeft, vind ik het leuk om te doen:
in het buitenland, op plekken waar we anders nooit komen,
zijn we geneigd veel beter om ons heen te kijken
dan in onze eigen, vertrouwde omgeving.
Gelukkig is K. Schippers eigenlijk altijd in Ierland.
Ook als hij thuis in Amsterdam is.
Daarom is het geweldig nieuws dat K. Schippers vandaag stadsdichter
van Ierland is geworden.
Dat lag al helemaal in de lijn,
hij heeft er zijn levenswerk van gemaakt
om alles vanuit Ierland te bekijken.
Schippers is, zou je kunnen zeggen,
een Ier in het nu.
En als het aan hem ligt: U ook!
U2.
Niet toevallig een Ierse band. Maar genoeg over U2.
Even verderop zat Schippers aan tafel de krant te lezen
toen er een heel klein vliegje op het nieuws neerstreek. De vlieg begon over het papier te lopen.
Schippers besloot de lijn te trekken van de route die het vliegje over de krantenartikelen liep. De lijn liep over allerlei letters. Als je die letters achter elkaar noteerde ontstond er een nieuwe tekst, en ik citeer nu:

Eno zwdldn hrge aot-teou enk ko en
uiozmanms g o pen w peetua ft:

Einde citaat. Een geheime boodschap? Een gedicht, geschreven door een vlieg?  Een onverwachte hoek in de werkelijkheid van waaruit ons iets onduidelijk wordt gemaakt?
Met K. Schippers als stadsdichter liggen de onderwerpen voor het oprapen. Alles is immers mogelijk. Zeker vanuit Ierland.

Wie zich verveelt, kijkt niet goed. 

Dat is een gedicht dat Schippers ooit schreef, en hij formuleerde daarmee het motto voor al zijn wandelingen door de wereld en door zijn hoofd. Voor wie er oog voor heeft is er overal variété.  Het spektakel is er op iedere hoek van de straat.
Hoe een jas over een stoel kan hangen, daar begint de poëzie.
In de dode hoek van de werkelijkheid.
Er is een niet aflatende verwondering over het alledaagse.
Vrijwel ieder jaar verschijnt er een boek: romans, gedachten, gedichten, essays.
Zijn hoofd gaat maar door.
Zo heb ik de man achter K. Schippers, Gerard Stigter ook zelf leren kennen.
Wie met hem optrekt maakt vanzelf iets mee.
‘Nou wat een toeval.’
‘Een mooie samenloop van omstandigheden, vind je niet.’
‘Kijk nou eens, dit krijgen we nu gewoon cadeau.’
Het zit in de man, en het zit in zijn werk:
het leven is een spel, we zitten in een doorlopende voorstelling, stel je toch eens voor,
het leven is toch leuk.
Dat K. Schippers nu ook officieel stadsdichter is geworden,
dat is niet alleen goed nieuws voor Ierland.
Het is ook goed nieuws voor Amsterdam.
Er is weinig mooiers dan mee te reizen door deze stad
vanuit het Ierland van K. Schippers.

Ronald Snijders  @NormaleMensen