‘We lagen ’s avonds in bed, dicht tegen elkaar aan, haar vingers in de mijne verstrengeld. Ze vroeg: “Hoe lang kun je nog wachten met een kind krijgen?” Een soezig kussengesprek veranderde in een klaarwakkere discussie.’ – Robbert Welagen

Vader worden of geen vader worden? Met die vraag worstelt Erik Bergmans, het hoofdpersonage in Robbert Welagens (alweer) zesde roman, In goede handen. Waar sommigen zichzelf tijdens dit proces figuurlijk tegenkomen, als mensen die ongetraind en overmoedig aan de marathon zijn begonnen, komt Erik zichzelf letterlijk tegen: op het Amstel Station in Amsterdam. Het verhaal lijkt een kafkaëske wending te nemen als deze man, die sprekend op hem lijkt, ook dezelfde naam draagt en een identieke kinderfoto in zijn bezit heeft. Het is een opmerkelijke inleiding van een duik in de familiegeschiedenis van de hoofdpersoon. Of schuilt er meer achter? Want Erik is een dertiger, net als de auteur, hij woont evenals Welagen in Utrecht, ze zijn beiden geboren in Dordrecht en… geeft Welagen niet ook les aan een ‘kunstacademie’?

Op verjaardagen hoor je soms dat de afweging over het al dan niet op de wereld zetten van een kind te maken heeft met carrières of andere toestanden in de wereld; oorlogen en het smelten van de poolkappen. Welagen werkt in zijn roman een andere bepaling uit, namelijk dat het raadzaam is om over je eigen kindertijd na te denken alvorens een nieuw leven te scheppen. Want, hoe zeker ben je ervan dat jij je kind niet aandoet wat je ouders jou hebben aangedaan?

Op de voor hem inmiddels kenmerkende, ogenschijnlijk lichte wijze beschrijft Welagen met zuinige zinnen hoe Erik vanaf zijn twaalfde jaar, nadat zijn ouders hun scheiding aankondigden, vervreemd lijkt te zijn geraakt van het veelbelovende, blondje hockeyjongetje dat hij was.

‘”Wat vinden jullie ervan?” vroegen mijn ouders. Mijn broer en ik gaven antwoord door tot drie keer toe stiekem het houten TE KOOP-bord uit de voortuin te trekken en verderop in de struiken te gooien. Dat vonden we ervan.’

Na Het verdwijnen van Robbert (shortlist Libris Literatuurprijs 2014), heeft Welagen opnieuw een origineel en geslaagd verhaal geschreven dat aan zijn eigen levenswandel raakt. En wij zijn de gelukkigen die over zijn schouder mee mogen kijken.

//

Olivier Willemsen (1980) tipte In goede handen van Robbert Welagen. Willemsen groeide op aan een sloot in het dorpje Haps nabij de grens met Duitsland. Hij woont nu in Amsterdam, studeerde in een historisch verleden geschiedenis, schrijft verhalen en artikelen, en werkte van 2009-2014 als hoofd communicatie & columnist voor kunst- en debatcentrum De Balie. Zijn debuutroman Morgen komt Liesbeth verscheen eind 2014 bij uitgeverij De Harmonie te Amsterdam. Zijn tweede roman verschijnt in 2016.

Robbert Welagen
In goede handen
Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar
159 pagina’s
€ 17,50