Sonnet van Patty Scholten
Nieuw in Poëzie
- Stadsgedicht: Ruim baan voor de onzichtbaren
- De Poëziepodcast: Ellen Deckwitz
- De Poëziepodcast: Sasja Janssen
- SLAAxdeBuren: gedichten door Ka(a)te Dejonckheere
- Stadsgedicht: Knuffel
- Vertaalslam: ‘Intifada Incantation’
- De Poëziepodcast: Edward van de Vendel
- Stadsgedicht: Werk in uitvoering
- SLAAxPoetryCircle: gedichten door Mees van Rijswijk
- SLAAxWintertuin: gedicht door Moni Zwitserloot
Matkopmees
Ach, Priegel heeft een vogeltje genekt.
Ik zie bij ’t opstaan veertjes overal,
maar geen klein lijk in kamers of de hal.
De kat beschouwt mijn zoektocht stilgebekt.
Ik ga aan ’t werk. Daar zit hij, grijsgevlekt
en sfynxt me aan, of ik hem redden zal.
Ik grijp doortastend naar de verenbal
en heb hem met mijn handen toegedekt.
Hij pikt naar me, het snaveltje gesperd,
maar dat is goed voor zaden, fluitconcert
en niet geschikt om mensen te verwonden.
Ik open ’t raam. Voor Priegel geen dessert.
Hij is gevlogen, werd te licht bevonden.
Ik heb hem naar zijn hemel teruggezonden.
Patty Scholten
Nieuw in Poëzie
- Stadsgedicht: Ruim baan voor de onzichtbaren
- De Poëziepodcast: Ellen Deckwitz
- De Poëziepodcast: Sasja Janssen
- SLAAxdeBuren: gedichten door Ka(a)te Dejonckheere
- Stadsgedicht: Knuffel
- Vertaalslam: ‘Intifada Incantation’
- De Poëziepodcast: Edward van de Vendel
- Stadsgedicht: Werk in uitvoering
- SLAAxPoetryCircle: gedichten door Mees van Rijswijk
- SLAAxWintertuin: gedicht door Moni Zwitserloot